1. Atoms for Peace - AMOK (XL)

Όλα εξηγούνται στις επιλογές του Thom και του Nigel στον KCRW. To Amok έχει το cool του Moon Indigo, το ρυθμό του Sumatra RNB, το θράσος του Shadows of Tomorrow, και την καρδιά του Different For Girls.

Μεγάλο ταξίδι για τον Thom. Η αμηχανία του Kid A (και των επόμενων δίσκων, λιγότερο ή περισσότερο) εξελίχθηκε σε κάτι βέβαιο και αδιαμφισβήτητα ικανό να μουδιάσει  κάμποσους wizards του νέου ήχου. 

2. Autechre - Exai (Warp)

Διαπερνάς layers θραυσμάτων beat, αρρυθμίας, δυσαρμονίας, οτιδήποτε εξετάζει την αντοχή και μπορεί να σε φέρει στα όρια σου αλλά στο τέλος σε αποζημιώνουν. Με techno από το Ντιτρόιτ (jetavee C), house από τις Βαλεαρίδες (bladelores), μελωδικά ηχοτοπία (t ess xi), γενναίο hip hop (recks on, 1 1 is) και funκ που σχεδόν χορεύεται (flep).

Νομίζω πως τα δύο 10ωρα set που έκαναν πριν την κυκλοφορία του, το περιγράφουν καλύτερα:
http://mixlr.com/autechre/showreel/

3. My Bloody Valentine - M B V (self-released)

To πρωινό που κυκλοφόρησε είχε ήλιο και κρύο δυνατό αέρα. Άνοιξα το παράθυρο ενώ έπαιζε το Only Tomorrow και τελοσπάντων ήταν απ' αυτά τα ασύγκριτα όμορφα πράγματα που δε θα ξεχάσω ποτέ.

4. Vondelpark - Seabed (R&S)

Υπέροχο downtempo, αναδεικνύεται με τον ήλιο κόντρα.

Λιγότερο αισθαντικοί από τους Rhye, περισσότερο οργανικοί από τον Blake, λιγότερο rhythm, περισσότερο blues, μεγαλειώδεις ενορχηστρώσεις.

5. Ceephax - Cro Magnox (Weme)

Ξεφορτώθηκε το "Acid Krew", έδωσε στο δίσκο σοβαροφανές όνομα (θυμίζω ο προηγούμενος ονομαζόταν "united acid emirates"), μεγάλη διάρκεια (76')  και διάλεξε να τον κάνει λιγότερο acid και περισσότερο μαύρο από ποτέ.

Εντάξει μετά πατάς play, ακούς το "camelot science" και συνειδητοποιείς ότι δεν πρόκειται για καμιά φοβερή φάση ωριμότητας.

Ζοφερά σύνθια, βρετανικό giallo, ο Carpenter, επικά arpeggios, όλα στο μίξερ του Andy βγάζουν 18 κομμάτια που αγαπώ και δε μοιάζουν με τίποτα άλλο, καλώς η κακώς. 

6. James Blake - Overgrown (ATLAS)

Ξεκάθαρα 30 century soul man o James.
Με καθηλώνει κάθε φόρα.

7. Thundercat - Apocalypse (Brainfeeder)

Ο τύπος έχει τη φανταστική ικανότητα να ενσωματώνει τις αυτοσχέδιες συγχορδίες που βγάζει στο 6χορδο μπάσο του σε pop κομμάτια. Συμβαίνουν απίθανα πράγματα εδώ και έχουν ονόματα όπως: tenfold, tron song, seven, oh sheit it's X, without you, lotus & the jondy. 

8. Daft Punk - Random Access Memories (Columbia)

αβίαστο sing along με τον Panda Bear. αβίαστο sing along με τον Panda Bear. 

9. Washed Out - Paracosm (Sub Pop)

10. Thee oh sees - Floating Coffin (Castle Face)

28 Μάη, no spell, minotaur και 28 Μάη.

11. Bill Callahan - Dream River (Drag City)

Ωραίος ο Κάλαχαν χαμογελαστός.

Και αυτός ο στίχος "Beer, thank you". Γελάω και κομπιάζω μαζί.

12. Parquet Courts - Light up Gold (Dull Tools)

Καλύτερα 342'' σε φετινή κυκλοφορία, δύσκολα να βρούμε.
Master of my craft/Borrowed time.

13. Fourtet - Beautiful Rewind (Text)

Τώρα που το 'ριξε στο οριεντάλ o Burial, κάποιος πρέπει να εκπροσωπεί. 

14. Young Galaxy - Ultramarine (Paper Bag)

Αρπέτζιο αγάπη μου

15. The National - Trouble will find me (4ad)

Βαρέθηκα τα ασπρόμαυρα εξώφυλλα, τα μαυρόασπρα βίντεο και τις άσπρες-μαύρες φωτογραφήσεις. Αυτός ο δίσκος είναι έγχρωμος στα αυτιά μου και δεν έχει την καθρεπτιζόμενη κεφάλα στο εξώφυλλο.

16. Queens of the Stone Age - ...Like Clockwork (Matador)

Μάλλον γιατί έχει τις καλύτερες δυναμικομπαλάντες της χρονιάς.

Kalopsia>The Vampyre>...Like Clockwork

17. Perfume Advert - Tulpa (1080p)

Τα 110 bpm είναι υποτιμημένα.
To acid house έτρεχε κατά μέσο όρο στα 120, το τέκνο του detroit ανέβαινε ως τα 150, ενώ τo breakbeat και το drum n' bass ακόμα ψηλότερα, μεταξύ 160 και 180.

Εκτιμώ τo Τulpa ακριβώς γιατί είναι α ρ γ ό, με καθαρά beats και ζεστά σύνθια, χωρίς "σοβαρό" post production και φοβερές βιβλιοθήκες ήχων. Μοιάζει να έχει κατασκευαστεί με ελάχιστα αλλά να μη χρειαζόταν bleep παραπάνω. Γαμιστερό δισκάκι.

18. Kurt Vile - Wakin on a Pretty Daze (Matador)

Μου έτυχε δυο-τρεις φορές να φτάσω στον προορισμό μου και να περιμένω να τελειώσουν τα 9.30 λεπτά του "wakin on a pretty day" για να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου. Άλλη μία, πλησίαζα τα διόδια της Ελευσίνας και για να μην κόψω στη μέση το "Too Hard" αναγκάστηκα να κόψω την ταχύτητα στα 30 και να υποστώ το φτωχό (αλλά δίκαιο) υβρεολόγιο όσων με προσπερνούσαν.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μ΄αρέσει πολύ ο Kurt Vile, ακόμα περισσότερο με κάτω τα τζάμια και σταθερά χαμηλή ταχύτητα.

19. Janelle Monae - The Electric Lady (Bad Boy)

20. Shopping - Consumer Complaints (MÏLK)

Στο πρώτο κομμάτι κουνάς κεφάλι δεξιά-αριστερά, στο δεύτερο πάνω-κάτω δεξιά-αριστερά, έως τη μέση του δίσκου δε σε χωράει η καρέκλα, σηκώνεσαι, χορεύεις, κλωτσάς ελεγχόμενα τα γύρω σου, δε σε χωράει το σπίτι, το κλείνεις, βγαίνεις. Τι άλλο πια.