Άκουγα πριν λίγο καιρό το Possibly Maybe της Bjork, σε ένα mix χωρίς τον ήχο τηλεφώνου που παίζει από πίσω και κατάλαβα πόσο ουσιαστική ήταν η χρήση του, πόσο διαφορετικό κομμάτι είναι χωρίς αυτό.
Κάπως έτσι το μυαλό μου πήγε στον Scanner, στον Robin Rimbaud δηλαδή, ο οποίος δάνεισε το sample στην ισλανδή (υπήρχε και παρασκήνιο, του ζητήθηκε άδεια μόλις μία εβδομάδα πριν την κυκλοφορία του Post, η δισκογραφική δίσταζε να το παραχωρήσει κλπ.).
25 χρόνια μετά συνεχίζει να συνθέτει υπέροχα drone-y ιντερλούδια, εδώ με τη χρήση ενός obscure αναλογικού synth και μόνο. Αντίθετα με μουσικούς που κινούνται σε αντίστοιχους δρόμους, τα κομμάτια του Scanner δεν ακούγονται σαν να δημιουργήθηκαν σε κενό αέρα, ασπόνδυλα, ασκήσεις σε αναζήτηση του νέου ήχου. Είναι ζεστά, ακούγονται σχεδόν οικεία, με διάθεση να επικοινωνήσουν ευθεία με τον ακροατή τους.
Μοιάζει να χρειάζομαι κι άλλον Scanner στη ζωή μου, μπαίνω να δω τι έχει κάνει τα 25 χρόνια που χαθήκαμε.
No comments:
Post a Comment